Trouwuitnodigingen

Hallo iedereen!

Hier ben ik weer...

Ik weet het... Ik weet het...

Het is schandalig lang geleden.

Maar dat had eigenlijk wel zo zijn redenen.

Ik voelde me namelijk al een tijdje niet goed in mijn vel.

En na lang wikken, wegen en beslissingen nemen kwam ik tot de conclusie dat het onderwijs niet meer mijn grote droom was.

Ik heb serieus met mezelf in de knoop gelegen. Want jah... Wat moet je dan doen? Na niet al te lang gesolliciteerd te hebben, heb ik toch een (tijdelijke) nieuwe job gevonden.

En ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik deze spannende, beangstigende nieuwe stap in mijn leven genomen heb.

Nooit gedacht dat ik na 8 jaar zo emotioneel afscheid zou nemen van iets waarvan ik dacht dat ik het de rest van mijn leven zou doen.

En dat ik dan iets zou gaan doen waardoor ik in shiften zou gaan werken.

Maar goed...

Over naar de positieve orde van de dag :D

Zoals jullie al weten, ben ik ondertussen getrouwd. (Jaja, nog steeds hoor!)

Het was een werkje, maar heel veel zaken heb ik zelfgemaakt voor onze grote dag.

Zoals onze trouwuitnodigingen.

De eerste foto toont de voorkant van de uitnodiging.

Ik had een beeld in mijn hoofd van hoe onze uitnodigingen er zouden moeten uitzien (gelukkig maar).

Als je het opendeed, zag je meteen op welke dag en om hoe laat we zouden trouwen.

Het was wel heel spannend, want om 11.00u viel de regen met BAKKEN uit de lucht!

Ik ben letterlijk binnen gewandeld in het gemeentehuis met mijn papa aan mijn arm, mijn broer naast mij die een paraplu boven mijn hoofd hield en mijn getuige achter mij die mijn sleep vast hield. Hier is geen foto van, maar het is een beeld dat ik nooit van mijn leven vergeet en voor altijd in mijn geheugen gegrift staat!

Als je de kaart verder open deed, kwam je op het drieluik terecht.

Hier had ik een indeling gemaakt van wat wanneer zou plaatsvinden. (Dat vonden heel veel mensen heel aangenaam dat ik dat had gedaan. En ikzelf ook. Controlefreak, ik? Ahum...)

En in het midden konden de gasten vinden waar ze allemaal voor waren uitgenodigd en waar ze moesten zijn.

De binnenkant kon je er nog uithalen, maar dat hadden om één of andere reden maar weinig mensen door.

Ach ja..

Het was een prachtige dag in ieder geval!

Die hebben we een uur vroeger als gedacht afgesloten, maar het was helemaal zoals ik het altijd gewild had.

En op het laatste had ik nog een mooi momentje met mijn man. We stonden helemaal alleen op de dansvloer en hadden aan de dj gevraagd of hij onze openingsdans nog eens wou spelen. Dat was nu eens een prachtige afsluit!

En de dag daarna scheen het zonnetje "vollen bak" en was het een machtig gevoel om wakker te worden en te beseffen dat we nu man en vrouw zijn.

In ieder geval bedankt voor het vele geduld dat jullie met mij gehad hebben!

Nu alles hier terug wat op zijn plooi gevallen is, kan ik terug wat meer bij jullie langskomen (ik kijk er naar uit!) en heb ik ook mijn best gedaan om terug wat meer te verschijnen op blogland.

Tot binnenkort bij jullie op jullie blogjes en hopelijk jullie binnenkort ook terug op het mijne!

Lieve groetjes,