Een kleinzoon geboren!

Nee, natuurlijk niet de mijne! Dat zou pas echt raar zijn!

Maar een collega van ons vertelde vorige week donderdag dat hij voor de tweede keer trotse opa is geworden van een kleinzoon 'Lewis'.

Omdat het kaartje ergens verloren raakte (eigenlijk niet, maar om een lang verhaal kort te maken, ligt het nu bij mijn vriend zijn ouders thuis *zucht*), vond ik het een beetje jammer dat ik nog niets had afgegeven.

Toen bedacht ik mij dat ik deze zomer heb leren borduren (of iets wat daar voor moet doorgaan) en dat mijn mama vroeger bij een geboorte altijd slabbetjes borduurde.

Ik naar het 'mamawinkeltje', waar ik buiten de slab ook al het garen kon vinden en meteen aan de slag ging.

Pfft, dat was nog meer werk dan ik gedacht had hoor! (Gelukkig is het maar een korte naam haha!).

Mijn garen geraakte constant in de knoop, ik merkte dat ik verkeerd had geteld, ik borduurde dubbel... en eigenlijk is mijn slabbetje nog steeds niet zoals ik het eigenlijk wou, maar hey... zoals mijn trajectbegeleider van de hogeschool zei: "Soms moet je maar aanvaarden dat iets is wat het is" en dat doe ik nu ook!

Ik heb alleen maar bijgeleerd voor volgende keer. (En misschien trek ik nu misschien toch beter een potloodlijntje zodat ik gemakkelijker kan tellen omdat ik nu eenmaal nog niet zo ervaren ben ;-))

En hey... het is oké dat ik het stiekem leuk vind dat mijn letters een beetje 'dansen' in plaats van perfect op één lijn staan.

En hey... het is oké om nu te zien dat je letters bijna in het midden staan doordat je fout geteld hebt...

En hey... het is oké om nu duidelijk te kunnen zien dat dit HANDWERK is! Origineler dan dit zal je toch niet vinden, toch?

Ik ben reuze benieuwd wat de ouders er van zullen vinden!

Bedankt voor het kijken en tot de volgende keer!